به نام آنکه خـدا با رخـش نـمایـان شد            به نام آنکه ز نامش دلـم پـریشـان شد
به نام آنکه ز نامش حسین گـریان شد            مسیح یک شبه از فیض او مسلمان شد

براى عرض ارادت سرى خـم آورده
کتاب خـواجه ز اوصاف او کم آورده
به نام حضرت زینب که واژه‌اى زیباست            کتاب زندگی‌اش راه و رسم عاشق هاست
یـقـیـناً علت آن خـون سـیـدالشهـداست            که بعد اینهمه مدت هنوز پا بر جاست
یقـین که آیـنۀ حـق نماست این زینب
کسى هـنوز نفهـمیده کیست این زینب
کسى شبـیه تو با فـاطمه بـرابر نیست            کسى شبیه تو بانو شبـیه حـیدر نیست
کسى شبیه تو بر خاک کیمیاگر نیست            تو خواهرى! به خدا مثل تو برادر نیست
حسین بود و تو بودى، تو خواهرى کردى
چه خواهرى تو برادر که مادرى کردى
تو آسـمـان اباالفـضـل و آفـتاب حسین            به هـیـبت عـلـوی‌ات ابـوتراب حسین
هـمیشه در همۀ عـمر پا رکابِ حسین            هـلا که خـندۀ اربابى و خـراب حسین
سـتـارۀ شـب اربـاب، قـبـلـۀ حـاجـات
شـهـیـد زنـدۀ گــودال، عــمـۀ سـادات
تویى همان که نشان داده‌اى قیامت را            همان که خـندۀ او دل ربوده از زهرا
همان که وقت خداحافظى در عاشورا            حسین گفت: حضرت عشق التماس دعا
فـداى ذکر قـنـوت و سـجـود تو بـانـو
خلاصه گـشته خـدا در وجـود تو بانو
گریز روضۀ شعرم سر شکستۀ توست            اسارت تو و ایتام و پاى خستۀ توست
خـرابه و تو و دست هاى بسـتۀ توست            به روى خاک نماز شب نشستۀ توست
چه شد که وقت رکوع یاد مادر افتادى؟
بـه یـاد مـادرتان بـین بـسـتـر افـتـادى
اگر غـلـط نکـنـم مـادرى خـمـیده شده            جوان خانه چه پژمـرده و تکـیده شده
بگـو براى چه مادر نفـس بـریده شده            نگـو به سیـنۀ او مـیخ در کـشیده شده
“حـیات در شریان جهان مادر توست
نـشـانه‌دارترین بى‌نـشان مـادر توست